วันศุกร์ที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

>> เรื่องของความเมา


ความเมาในประเทศไทยมีหลากหลายความเมา ทั้งที่่ถูกกฎหมาย (รัฐทำให้มี) และที่ไม่ถูกกฎหมาย (รัฐไม่ให้มี) ในระหว่างความเมาของคนนั้น ก็มีมากมายหลายความรู้สึก ทั้งที่ตนเองจำได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง หรือเมินไม่สนใจจะจำเพราะไหนๆ ก็ได้เมาไปแล้ว (ก็มันเมาไปแล้ว โบราณท่านว่า "อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา")

ความเมายอดนิยม เป็นที่เปิดเผย เผลอๆ ความเมาบางชนิด บางสถานที่่กลายเป็นความเมาชั้นสูง ดูดีมีระดับ ไฮโซ เช่น การเมาแอลกอฮอลล์ สุดท้ายจริงๆ แล้ว มันก็คือเมานั่นแหละ

บังเอิญมีโอกาสไปนั่งพูดคุยกับผู้หลักผู้ใหญ่ในสหกรณ์ (ผ่านชีวิตมานานแล้ว) ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในจังหวัดตาก ก็ร่ำสุรากันตั้งแต่บ่าย (วันหยุดนะครับ) เย็นๆ มันก็แย่พอสมควร พยายามเดินตัวตรงๆ ให้ได้มากที่สุด เข้ายืนประจำที่หน้าโถปัสสาวะ แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นเมื่อเริ่มระบายความเมาออกจากตัว เจอรูปนี้ติดข้างฝาตรงหน้าเข้าเต็มๆ คิดได้ไง


ระดับความเมา

ขั้นที่ 1 นักปราชญ์
     พูดมาก พูดได้ทุกเรื่อง รู้ทุกเรื่อง กูเก่ง

ขั้นที่ 2 เศรษฐี
     เหล้าหมดกูออกเอง เอามาอีกกลม มาๆ ช่วยกันออก

ขั้นที่ 3 ศิลปิน
     กรู้ๆๆๆๆ เริ่มร้องรำทำเพลง ร้องได้ทุกเพลง เต้นได้ทุกแนว

ขั้นที่ 4 จอมยุทธ์
     ใครมีเรื่องบอกกู หูหาเรื่องแม้กระทั่งโต๊ะข้างๆ

ขั้นที่ 5 เทพ
     เมื่อคืนกูกลับไงวะ (หายตัวได้)

ส่วนรูปนี้ติดที่ร้านอาหารชื่ออะไรในเมืองตาก ใครทายถูก ไปขอรับรางวัลได้ที่พี่ณรงค์ บ้านตาก เพราะไปนั่งร้านนี้ก่อนผม โทรมาชวนให้ไปช่วยแบ่งเบาภาระ ผมรู้ตัวดีวันนั้นสู้ไม่ไหวจริงๆ

ก็ไม่ได้ต่อต้านการเมาอะไรหรอก แค่ประทับใจคนคิดสรุปออกมาได้ชัดเจนดี ตอนนี้หู้ก็แว่วเสียงร้องเพลงและท่าเต้นของท่าน "นฤชัย" ประธาน สกก.แม่ระมาดขึ้นมาทันที

Reporter : A Horse With No Name.
เพิ่มคำจำกัดความเรื่องของความเมา คลิก "ความคิดเห็น" ด้านล่างนี้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น